السجده

امروزه زبان به يکي از راه هاي عمده گناه تبديل شده است، و مردم با آن گناهان زيادي را انجام مي دهند. احاديث فراواني از رسول الله (صلي الله عليه وسلم) در ارتباط با خودداري از آفات زبان، نقل شده است، از جمله: «مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَلْيَقُلْ خَيْرًا أَوْ لِيَصْمُتْ» (متفق عليه) «کسي که به خدا و روز قيامت ايمان دارد، سخن به خير گويد يا خاموش بماند.»

پر حرفي باعث مي شود که انسان دچار اشتبهات زياد شود. زبان از آفات زيادي برخوردار است. امام غزالي بيست مورد آن را بيان نموده است از جمله: دروغ، غيبت، سخن چيني، شهادت دادن به دروغ، قسم به ناحق خوردن، اسرار مردم را افشا کردن، سخن گفتن در مواردي که مقصود و منظوري در آن نباشد، استهزاء و مسخره کردن ديگران.

وقتي که انسان زياد سخن بگويد، در معرض خطا و لغزش و لطمه زدن به آبرو و ناموس ديگران و خوردن گوشت مردم به وسيله غيبت کردن درباره آنان قرار خواهد گرفت؛ بنابراين، سلامتي در گرو سکوت کردن است... و اين بدان معني نيست که لب فرو بسته و حرفي نگويد... خير، بلکه منظور آن است که انسان جز به خير و در مسير رضاي خداوند متعال لب به سخن نگشايد.

و در ارتباط با همين موضوع است که از قديم گفته اند: اگر سخن گفتن نقره باشد، سکوت کردن طلا است. و همچنين گفته اند: تو مالک سخن و سخن برده توست ولي اگر سخن از دهان تو بيرون آيد تو مملوک و برده آن خواهي شد؛ به اين ترتيب انسان نبايد پرحرف و ياوه گو باشد...

بيشتر مردماني که پرحرف هستند، لغزش زياد دارند، و بر سر زبان مردم مي افتند؛ بنابراين، هر انسان مومني بايد مواظب دستورات خداوند باشد، و فقط از او بيم داشته باشد، و بداند که سخنانش چه نيک و چه بد جزو اعمال او به حساب مي آيد، زيرا که هر چه از دهان او خارج شود قلم الهي آن را نوشته و در لوح محفوظ ثبت خواهد شد.

(وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ ... إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ ... مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ) (سوره ق آيه 18-16)

«و ما انسان را آفريده ايم و مي دانيم که نفس او چه وسوسه اي به او مي کند و ما از شاهرگش به او نزديک تريم. آن گاه که دو (فرشته) دريافت کننده از راست و از چپ مراقب نشسته اند آدمي هيچ سخني را به زبان نمي آورد مگر اين که آن ها مراقب، آماده نزد او مي باشند (گفتار و رفتار او را ضبط کند).»

بنابراين، هر کسي علم و آگاهي داشته باشد که همه اعمال او نوشته مي شود، و به حساب و کتاب او رسيدگي مي گردد، گفتارش را جز در موارد مقصود و منظور، به حداقل خواهد رساند، که چنين شيوه اي متظمن سلامتي او است.

بر انسان خردمند لازم است که سخن نيک گويد تا بهره مند شود، و از گفتار بد و ناپسند اجتناب ورزد تا سلامت بماند.

نظرات شما عزیزان:

دختـــرچـــادری

ساعت12:48---14 فروردين 1396

[وب سایت]

پاسخ:ممنون

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: